Gerçeklik ve rüya arasında, belirli formların tekrarına dayalı sahneler kurgulayan ve işlerinde doğayı önsöz olarak tanımlayan N. Pınar Özen karanlık manzaralarıyla izleyiciye dış dünyadan bağımsız bir yeri işaret ederken, Arzu Oto normların yeniden üretimine karşı çıkma, ezberlenmiş olanı bozma ve bir tür direnme olarak okuyabileceğimiz çalışmalarıyla izleyiciyi normalin baskıcı, dışlayıcı ve ötekileştirici gücünü etkisiz hale getirmeye davet ediyor.